شادی پسرم...

گاهي گمان نميکني و ميشود

گاهي نميشود که نميشود که نميشود

گاهي هزار دوره دعا بي استجابت است

گاهي نگفته قرعه بنام تو ميشود

گاهي گداي گدايي و بخت نيست

گاهي تمام شهر گداي تو ميشود…

حالم خوب شد از خوندن نوشته هاتون
از این همه احساس
گاهی اونجوری که ما میخوایم نمیشه!

---

ممنوم ازتون ....واسه من همیشه اونطوری که میخواستم نشد....

واسه منم فعلا اون جوری که میخوام نمیشه!
کلا زندگی جدیدنا اینجوری شده هرچی میخوایی عین یه بچه لج میکنه نمیده!
نذارید حامی سرنوشتی مثل من داشته باشه کنار هم باشید اما نه به اجبار!زندگی کردن فقط واسه حامی و تحمل همدیگه فقط واسه مانی فقط واسش یه جهنم میسازه!عین من!من در آستانه 23 سالگی تو این جهنم دارم زندگی میکنم!
به خاطر حامی به خاطر آینده اش به خاطر خودش به خاظر خودتون کدورت هارو بذارید کنار نذارید حامی 22 سال دیگه جای من وایسه!

---

سلام...فعلا که برای من همه چی جهنمه...همه ی زندگیم به خاطر لجبازی ها و بچه بازی و بیفکریهای یکی دیگه به گند کشیده شد و حتی حامی هم داره اوضاعش بدتر میشه...

زندگی الان من همش تقصیر کسایی هست که نبودن!وگرنه من چرا باید برم محبت رو عشق رو از یه آدم غریبه گدایی کنم؟ چرا باید چشمم به محبت یه آدمی باشه که از خانواده من نیست چرا نباید عشق ورزیدن بلد باشم؟ بعد از 4 سال دوستی هنوز نمیدونم یعنی الان دوسش دارم؟دوست داشتن چه شکلی هست؟عشق چه جوریه؟ یعنی الان عاشقم؟ اصلا واسه یه زندگی مشترک عشق لازمه؟باور کنید کسی اینارو یادم نداد! مادری که وقتی رفت مکه و برگشت گفت من هیچ آرزویی دیگه ندارم و حالا راحت میتونم بمیرم!!!!هرگز نذارید حامی همچین چیزی رو بشنوه!!!اون لحظه هست که خورد میشه حس اینکه هیچ ارزش نداره اون لحظه لهش میکنه