زندگی دونفره بابایی و حامی

وقتی کاری انجام نمی شه، حتما خیر ی توش هست ... وقتی مشکل پیش بیاد ، حتما حکمتی داره ... و قتی کسی را از دست می دی ، حتما لیاقتت را نداشته ... وقتی تو زندگیت ، زمین بخوری حتماً چیزی است که باید یاد بگیری ... وقتی بیمار می شی ، حتماً جلوی یک اتفاق بدتر گرفته شده ... وقتی دیگران بهت بدی می کنند ، حتماً وقتشه که تو خوب بودن خودتو نشون بدی... وقتی اتفاق بد یا مصیبتی برات پیش می یاد ، حتماً داری امتحان پس می دی... وقتی همه ی درها به روت بسته می شه، حتماً خدا می خواد پاداش بزرگی بابت صبر و شکیبایی بهت بده... وقتی سختی پشت سختی می یاد ،حتماً وقتشه روحت متعالی بشه ... وقتی دلت تنگ می شه ، حتماً وقتشه با خدای خودت ت...

آتشی که نمى سوزاند " ابراهیم " را و دریایى که غرق نمی کند " موسى " را کودکی که مادرش او را به دست موجهاى " نیل " می سپارد تا برسد به خانه ی تشنه به خونش دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد آیا هنوز هم نیاموختی ؟! ... که اگر همه ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند و خدا نخواهد ، " نمی توانند " پس به " تدبیرش " اعتماد کن به " حکمتش " دل بسپار به او " توکل " کن و به سمت او " قدمی بردار " تا ده قدم آمدنش به سوى خود را به تماشا بنشینی ... ...

"زندگی کوتاه است................مشکلات را فراموش کن..........خوشحال باش و زندگی را زندگی کن.............زیرا هرگز نمی دانی فردایی خواهد بود یا نه."گاهی اوقات لازم افرادی که در گذشته تو بودن را فراموش کنی ....بخاطر یک دلیل ساده........آنها دیگر متعلق به آینده تو نیستند..."  

آیا می توانید ذهنتان را از پرسه زدن باز دارید و آن را به یگانگی ابتدایی –با هستی – باز گردانید؟ آیا می توانید بدنتان را همانند نوزادان دوباره نرم و انعطاف پذیر کنید؟ ... آیا می توانید دید درونی تان را پاک کنید تا چیزی جز نور نبینید؟ آیا می توانید دیگران را دوست بدارید و آن ها را بدون تحمیل خواسته های خود راهنمایی کنید؟ آیا می توانید در برخورد با مسائل مهم و حیاتی زندگی هیچ دخالتی نکنید و اجازه دهید آن چه باید ، رخ بدهد؟ آیا می توانید از ذهن خود دست بکشید و بدون دخالت ذهن درک کنید؟ داشتن بدون احساس مالکیت، عمل کردن بدون انتظار داشتن و راهنمایی کردن بدون سعی در حکم راندن ، فضایل عالی محسوب می شوند. "لائوتزه"  ...

از همان ابتدا به تو گفته‌اند: خودت را با دیگران مقایسه کن! این بزرگترین بیماری‌ست و مثل خوره روحت را می‌خورد زیرا هر کسی برای خود، یگانه و منحصر به فرد است مقایسه ممکن نیست من خودم هستم و تو خودت هستی در این دنیا کسی با تو قابل قیاس نیست!!

جرأت داشته باش و خودت باش. مهم نیست دیگران درباره‌ی تو چگونه می‌اندیشند. مهم نیست دیگران به تو بخندند و یا تو را از احترام خود محروم کنند. ... خودت باش و خود را با توقعات، غفلت و جهل ِ دیگران تطبیق نده. شگفت آن است که تو از دیگران واهمه داری و دیگران از تو. همه از هم می‌ترسند. هیچ‌کس به خود و دیگری اجازه نمی‌دهد که احساسات، عواطف و واقعیت‌های خود را بروز دهد. تو مسئول ِ خویشتنی. با خویشتن ِ حقیقی خویش خصومت مورز. خود را ویران نکن. بهای خودویرانگری چیست؟ در ازای حبس ِ خویشتن ِ خویش و تظاهر به چیزی که نیستی، چه چیزی عاید تو می‌شود؟ حتی اگر دیگران تو را آدمی محترم و ارزشمند تلقی کنند، چیزی به ارزش&zwnj...

کودک‌درون خویش را دریاب! زخم‌هایش را التیام ببخش به او، که تویی، در ژرف‌ترین لایه‌های ناخودآگاهی‌ات عشق بورز بر زخم‌های ِ خاطرات ِ تلخ‌اش مرهم ِ مهر بگذار و از این چرخه‌ی معیوب ِ "آزاردیدن و آزار دادن" بیرون‌اش بیاور ... و به او بیاموز که خون به خون شستن محال است و محال...

آیا به یاد می‌آوری زمانی را که کودکی بی‌پیرایه و بازیگوش بودی و با نگاهی سرشار از شگفتی و حیرت به زندگی نگاه می‌کردی؟ آن روزها، زندگی جادویی بود و پُر از هیجان، و کوچک‌ترین چیزهای زندگی نیز تو را به وجد می‌آورد. آن روزها، شبنمی را که روی سا قه‌ی علفی می‌دیدی، درنگ می‌کردی و غرق تماشا می‌شدی؛ پروانه‌ای را که در هوا می‌دیدی، به تماشایش می‌ایستادی؛ برگ‌ها و سنگ‌ها را از روی زمین برمی‌داشتی و با شگفتی به آن‌ها خیره می‌شدی، گویی پُربهاترین گنج‌ها را روی زمین پیدا کرده‌ای. آیا آماده‌ی آن هستی تا جادوی زندگی را دوباره تجربه کنی؟ آیا آماده‌ی آن...

"به یاد داشته باش.........اگر قرار است کاری را انجام بدهی،پس انجام بده...........هنگامی که تو قادر به نگه داشتن یک قول نیستی،به دیگران ثابت میکنی که تو ارزش وقت آنها و یا داشتن رابطه با آنها را نداری...........بیش از حد توانت قول نده...........اگر قول دادی آن را فراموش نکن........هرگز تصمیم های بزرگ نگیر وقتی که عصبانی هستی........و هرگز قول نده وقتی که بسیار خوشحال هستی.".. ...